Allereerst bedankt iedereen die ons een goede thuisreis wenst.

Maar ik heb nieuws voor jullie, we blijven nog 2 dagen in San Francisco en vliegen woensdag pas naar huis.

Dus zolang blijf ik jullie minstens ook nog bestoken met mijn l.lverhalen.

Maar goed, vanmorgen vroeg uit de camperveren, 6:30 uur maar liefst.

We hoeven slechts 22 km te rijden naar de inleverlocatie maar ik wil er zo vroeg mogelijk zijn. Ik ben nu eenmaal een man van op tijd komen. We ruimen de camper verder op, gooien alles wat niet meer nodig is in de container incl alle voedingsmiddelen die over zijn, alleen de 3 aangeschafte koekenpannen met antiaanbaklaag en nog wat andere onaangebroken zaken zetten we bij de verhuurder op een plank zodat iemand anders deze spullen kan meenemen.

We dumpen de zwarte en de grijze afvalwater tanks in deze zelfde volgorde, wat heel belangrijk is.

Uiteraard moeten we de camper met een volle benzinetank inleveren, dus ook voor de laatste keer gaan tanken met deze rijdende draaikolk. Er gaat maar liefst voor $263 bij, ik moet zelfs 2x mijn creditcard aanbieden want die sloeg af bij $175.

En nee de tank was zelfs nog niet onder een kwart gedaald. De rust zal bij mij hieromtrent pas terugkeren als ik met onze hybride Yaris weer ga tanken die zo maar 1 op 25 verbruikt.

De camper wordt geïnspecteerd en goed bevonden, wat wij ook niet anders hadden verwacht.

Wel had ik mij voorbereid op een discussie over de draaiuren van het aggregaat die intussen op 0009 stond, het konden echter nooit meer uren zijn dan hooguit 40 minuten.

De urenteller stond bij vertrek ook al op 0004, maar op het afhaal formulier staat 1 uur.

Ik vertel dit de medewerker en die zegt er naar te zullen kijken.

Als hij dat doet, blijkt de teller niet op 0009 te staan maar op 000.9 dus nog minder dan 1 uur.

Ach, lezen bij slechte verlichting is nu eenmaal niet mijn sterkste kant.

Ik raak intussen ook nog in gesprek met een oude bekende van ons bij Road Bear.

Dhr Aldi Vervaeke een Belg die hier sinds 2006 werkt en die wij in 2007 hebben leren kennen.

Na dit alles worden we naar de autoverhuurders lokatie gebracht op het vliegveld.

Hier blijkt bij Avis een gigantische rij mensen te staan wachten voor een auto, we sluiten maar achteraan. Na een aantal minuten wachten, kijk ik op mijn reserveringsformulier en zie dat ik niet bij Avis heb geboekt maar bij Alamo…….En bij dit loket staat helemaal niemand! Foutje bedankt dus.

We krijgen een donkerrode Full Size Chevrolet Malibu mee in een donkere garage, met geen mogelijkheid is te zien of deze misschien al enige schade heeft.

De koffers passen er ondanks de Full Size niet allemaal in, dus eentje dan maar op de achterbank tussen de dames in.

Als we ermee in de zon komen lijkt het wel of deze auto in gebruik is geweest bij een vertegenwoordiger van schuurpapier, die zijn producten hierop heeft gedemonstreerd.

Maar goed ik sta er bekend om altijd wat te zeuren te hebben, dus we gaan zien of het discussie na het inleveren zal opleveren.

Hiervandaan rijden we de 22 km naar Downtown SF, ondanks dat we te vroeg zijn om in te checken gaan we toch even langs ons hotel om die onmogelijke koffer van de achterbank kwijt te raken. Hierna direct door naar de Golden Gate Bridge waar we diverse mooie uitzichtpunten bezoeken, echter het mooiste uitzichtpunt vanaf een berg is nogal een dingetje, de verkeersituatie aldaar is totaal veranderd, en om daar nu te kunnen komen moeten we kilometers omrijden zelfs via een smalle lange tunnel waarvan de doorgang zelfs door verkeerslichten wordt geregeld, war weer wachtrijen oplevert, waarom dit is veranderd, heb ik werkelijk geen idee van. Misschien heeft

de inmiddels wellicht wat seniele Joe Biden zich met het verkeersplan bemoeit.

Na dit emotionele en bij sommige mensen tranentrekkende hoogtepunt zijn we eerst naar het beroemdste straatje van SF gereden en er zelfs vanaf gereden Lombard street genaamd. Hierna ingecheckt bij ons motel.

Ik zou het willen classificeren met ligging t.o.v. afstand tot Centrum 4*, ruimte kamers 1*, afmeting bedden 1*, badkamer 1*, reinheid 3*, parkeermogelijkheid 5*, prima dus want je auto kwijtraken is tenslotte het allerbelangrijkste in deze stad :-) .

Hierna naar het centrum gelopen, dit kon omdat we nu geen NL sticker op onze auto hebben natuurlijk:-)

Hier een paar uurtjes rondgekeken bij Fishermenswarf en Pier39, de zeeleeuwen daar bekeken en lekker wezen eten bij een Chinees met Italiaanse menukaart of een Italiaan met uitsluitend Chinees personeel.

Na terugkomst in ons paradijs, besloten om nog ff naar Twin Peaks te rijden om in het donker het mooie uitzicht over de stad te kunnen zien, een afstand volgens mijn navigatie van slechts 7 km.

Ook hier gooiden de verkeersplannen echter roet in het eten, de weg naar boven via onze route bleek ook afgesloten, na het nodige zoekwerk uiteindelijk de weg naar de top gevonden en kunnen genieten van het prachtige uitzicht.

Op de terugweg zien we veel mafketels, randdebielen en vermoedelijk zwervende drugsverslaafden die uit hun holen te voorschijn zijn gekomen

Benieuwd wat ons morgen gaat brengen.